Leasing Company

بازار لیزینگ ایران

تحلیل جامع بازار لیزینگ و فرصت‌های سرمایه‌گذاری

راهنمای کامل برای ورود به صنعت لیزینگ

بازار لیزینگ ایران

بازار اصلی لیزینگ در ایران شامل خودرو و همچنین اقلام کوچک و متوسط در بخش های خانوار و بنگاه های اقتصادی کوچک و متوسط بوده و در موارد نادری نیز لیزینگ اقلام بزرگ برای شرکت های صنعتی انجام شده است. بازیگران اصلی در بازار لیزینگ ایران، شرکت‌های وابسته به بانک ها و تولیدکننده ها می باشند. بانک محور بودن صنعت لیزینگ در کشور چه از لحاظ ساختاری، قوانین و مقررات و چه از لحاظ تأمین منابع مالی کاملاً مشهود است.

بازار لیزینگ را می توان برحسب محصولات و مشتریان طبقه بندی نمود. بر اساس تجارب جهانی، صنعت لیزینگ در چهار زمینه اقلام خرد، کوچک، متوسط و بزرگ فعال است. در کشورهای پیشرفته گستره فعالیت های لیزینگ معطوف به اقلام متوسط و بزرگ در بخش‌های خانوار، بنگاه های اقتصادی و سازمان های دولتی است. درکشورهای کمتر توسعه یافته، تمرکز فعالیت های لیزینگ معطوف به اقلام خرد، کوچک و متوسط برای خانوارها و بنگاه های اقتصادی کوچک و متوسط است.

بازار اصلی لیزینگ در ایران شامل اقلام کوچک و متوسط در بخش خانوار و بنگاه های اقتصادی کوچک و متوسط است و در موارد نادری نیز لیزینگ اقلام بزرگ برای شرکت های صنعتی انجام شده است. برآورد می شود بیش از ۲۵ درصد عملیات لیزینگ به خودروی سواری و ۴۰ درصد به خودرو کار اختصاص یافته است.

در ایران همانند بسیاری از اقتصادهای نوظهور، به نظر می رسد بازار لیزینگ مصرف کنندگان نقطه مناسبی برای شروع حرکت و معرفی صنعت لیزینگ باشد. شکل گیری این بازار متأثر از شرایط زیر است:

  • خلأ تأمین مالی مصرف کنندگان توسط بانک ها
  • فقدان تقاضای مؤثر برای کالاهای سرمایه ای مثل خودرو، ماشین آلات راهسازی و معدنی
  • افزایش ظرفیت تولید شرکت های صنعتی بزرگ مثل ایران خودرو و سایپا دیزل و جستجوی کانال های جدید فروش
  • تنوع بخشی به فعالیت ها و توجه به بخش مالی به عنوان موتور محرک سودآوری گروه های صنعتی
  • ورود بانک های خصوصی به عرصه فعالیت های لیزینگ

بانک های دولتی عموماً به دلیل سیستم سهمیه بندی تسهیلات بین بخش های اقتصادی نمی توانند تقاضای گسترده خانوارها برای تحصیل خودرو، کالاهای بادوام و مسکن را تأمین کنند؛ لذا تأمین مالی مصرف کنندگان، بازار بسیار مناسبی برای بانک های خصوصی، مؤسسات مالی و اعتباری و شرکت های لیزینگ می باشد و توسعه فعالیت های هر سه گروه عمدتاً از طریق این بازار میسر شده است.

سیاست های دولت در سالهای گذشته چرخشی در تخصیص منابع بانک های دولتی ایجاد کرده است و در واقع بخشی از منابع که صرف تأمین مالی تجاری و شرکتی می شد، به تأمین مالی مصرف کنندگان اختصاص یافته است. به عبارت دیگر، بانک های دولتی رقیب بانک‌های خصوصی و شرکت های لیزینگ در این بازار شده اند. با این وجود شرکت های لیزینگ می توانند به عنوان کانال های توزیع تسهیلات بانک های دولتی عمل کنند و از این طریق باعث صرفه جویی در هزینه های اداری و تشکیلاتی و نیز کاهش ریسک اعتباری و مطالبات معوق بانک ها گردند.

فزونی تقاضای تأمین مالی مصرف کنندگان نسبت به ظرفیت و توانایی بانک ها و مؤسسات مالی، زمینه را برای حفظ و گسترش سهم لیزینگ ها فراهم خواهد کرد و بیشترین حجم عملیات لیزینگ به این بازار اختصاص خواهد داشت.