راهکارهای متنوع تأمین مالی و سرمایه‌گذاری
لیزینگ عملیاتی، قدیمی ترین و ساده ترین نوع و روش عملیات لیزینگ است كه براساس آن، قرارداد با مستاجر (متقاضی) صرفاً به قصد بهره برداری و برخورداری از حق انتفاع كالا (مورد اجاره) منعقد می شود و در پایان مدت قرارداد، مورد اجاره عیناً به موجر مسترد می‌شود. در این نوع لیزینگ معمولاً %100 بهای مورد اجاره توسط موجر تامین می شود.
لیزینگ سرمایه ای یا اجاره اعتباری كه با عقد اجاره به شرط تملیك مندرج در قانون عملیات بانكی بدون ربا مشابهت كامل دارد و تنها تفاوت آن، شرط اختیار خرید در لیزینگ سرمایه ای یا اجاره اعتباری است، در نوع خود یكی از پیشرفته ترین شیوه های لیزینگ در جهان محسوب می شود كه امروزه به دلیل ماهیت آن از لحاظ پیش بینی امكان تملیك مورد اجاره توسط مستاجر (متقاضی)، گستره وسیعی از مبادلات اعتباری را دربرگرفته است. این نوع لیزینگ انواع مختلفی دارد
در این روش، براساس تفاهم بین شركت تولیدكننده و شركت لیزینگ (موجر)، تولیدكننده تمایل و موافقت خود را برای واگذاری بخشی از كالاهای تولیدی خود به صورت نقد واقساط اعلام و عرضه می كند و از این طریق چرخه تولیدش را بهبود می بخشد و میزان فروش خود را افزایش می دهد. شركت لیزینگ نیز تولیدات مورد توافق را در چارچوب قراردادهای اجاره اعتباری به متقاضیان واگذار می كند. امروزه استفاده از این شیوه در كشورهای پیشرفته جهان از گستردگی قابل توجهی برخوردار است و با بهره گیری از آن، تولیدكنندگان به موفقیت های چشمگیری در بازاریابی و افزایش فروش محصولات تولیدی خود دست یافته اند.
در این روش كه اساساً برای اجاره كالاهایی با قیمت بسیار بالا همانند كشتی ها، هواپیماها، ماهواره ها، تاسیسات عظیم نفتی و ... به كار گرفته می شود، شركت لیزینگ با استفاده از تسهیلات بانكی یا موسسات مختلف مالی دیگر، منابع لازم برای اجاره اهرمی را تامین می‌كند و از سوی دیگر، با استفاده از منابع یادشده اقلام مورد تقاضا را در چارچوب قراردادهای مخصوصی به متقاضیان واگذار می كند. این شیوه از عملیات لیزینگ باید به صورت مبادله سه جانبه باشد.
براساس این روش، متقاضی به منظور تامین نقدینگی موردنیاز، ماشین آلات یا تجهیزات متعلق به خود را به شركت لیزینگ می فروشد و دوباره همان كالا در قالب قرارداد اجاره اعتباری به متقاضی واگذار می شود. به این ترتیب ضمن تامین نقدینگی مورد نیاز متقاضی در پایان قرارداد دوباره مالكیت مورد اجاره به فروشنده آن تعلق خواهد یافت.
این روش كه در آن، اجاره دهنده (موجر) و اجاره كننده (مستاجر) مقیم دو كشور مختلف هستند، معمولاً بخش عمده ای از جریان انتقال كالاهای سرمایه ای از كشورهای صنعتی به كشورهای در حال توسعه را پوشش می دهد. ضرورت این شیوه از لیزینگ ایجاب می كند كه موجر به منظور پوشش ریسك های احتمالی، پیش بینی های لازم را از ابعاد گوناگون (ناشی از بروز تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و غیره كه ممكن است بر نحوه نقل و انتقال هزینه های مالی حاصل از عملیات اجاره و نیز مسائل و مقررات ارزی و سایر موارد، تاثیر منفی بگذارد) به عمل آورد.
